Alles wat Jan bezighoudt, interesseert en irriteert... en ook een beetje onzin...
vrijdag, februari 27, 2009
degeneratie snelheid in het coderende gen voor ascorbinezuur (vitamine C)
Dat boek wat ik je pas liet zien, over waarom evolutie klopt. Daar stond een verhandeling in over het gen dat vitamine C kan aanmaken, en dat bij mensen en Chimpansees op dezelfde manier beschadigd is. Er stond dan ook dat dit *bewijs* is voor een gemeenschappelijke voorouder.
Op deze website een interessant stukje daarover : http://www.degeneratie.nl/index.asp?PaginaID=1803
Groentes
Jan
Onderstaande tekst heb ik tegenwoordig op mijn werk in mijn email voetnoot.
Ik vroeg me af of jullie nog verbeteringen of nuttige toevoegingen weten ?
Groentes
Jan,
Should you believe in evolution ?
- God made the world in 6 day's ?
- Genesis 1:1 says :
In the BEGINNING God made Heaven and Earth.
That is BEFORE the 6 "day's" of creation.Genesis does say that the 6 "day's" of creation ended, however it DOES NOT SAY the 7th day ended, so after 6034 years it is STILL in progress.Would the other "day's" be only 24 hours and this last one be over 6000 years ? - We share much of the same DNA of with "related" species, like Orang-Utan's and Mice ?
- We are related indeed, because we share a common CREATOR. DNA is out source code.If we are MADE by the SAME CREATOR, does it not stand to reason he would use the same code over and over again ? A GOOD human programmer does.
- Evolution happens on a daily base all around us ?
- Genesis 1:24 says :
And God went on to say: “Let the earth put forth living souls ACCORDING TO THEIR KINDS, domestic animal and moving animal and wild beast of the earth ACCORDING TO ITS KIND.”
The bible say's it does, because all now living people and animals (except for those that swim) descended from the very few aboard the ark of Noah. So, yes, SPECIES EVOLVE, but that is more so because of what we CALL a "species" rather than of what we call "evolution".
http://www.watchtower.org/e/20080101a/article_01.htm
http://www.watchtower.org/e/20040622/article_03.htm
http://www.watchtower.org/e/200609/article_03.htm
http://www.watchtower.org/e/20070815/article_02.htm
De reden voor de consternatie over dit onderwerp heeft alles van doen met de folder die ik pas in de bus kreeg. Dezelfde club heeft ook een website: creatie.info.
vrijdag, februari 20, 2009
Fwd: Fw: Doorst.: mooie ervaring
Van het Belgische bijkantoor Een mooie – uit een ver land –Amerika. Ik moet er wel even een sfeerbeeld rond beschrijven. Op zondagochtend heeft de gemeente de openbare lezing en Wachttorenstudie. Na de vergadering gaan velen dan in de velddienst. Eén van de ouderlingen heeft de gewoonte om met zijn elfjarige zoon elke zondagmiddag in de velddienst uit te trekken. Dus ook nu met de traktaatactie. Die bewuste zondagmiddag regende het echter pijpestelen, het goot water en het was bovendien erg koud. Dus dacht de zoon, ik moet me nu wel erg dik aankleden, want nu buiten gaan… Hij was er dus klaar voor! "Klaar voor wat?" vroeg zijn vader. Toch logisch – "om traktaten te verspreiden!" "Maar kijk eens hoe hard het regent", repliceert vader. Dan kijkt de elfjarige zoon verwondert naar zijn vader, maar die zegt "Neen, in zo'n weer ga ik niet buiten!" Waarna zoonlief vraagt: "Mag ik dan a.u.b. wel gaan?" Na een lichte aarzeling antwoordt de vader daarop positief, met de vermaning "Maar wees wel voorzichtig zoon. Hier zijn je traktaten!" Dus ging zoonlief er alleen op uit – twee uur in de gietende regen terwijl hij van deur tot deur ging en iedereen in de straat en aan de deur aansprak en een traktaat aanbood. Na twee uur, het was zijn laatste traktaat, hij was door en doornat, keek hij rond om dat ene laatste traktaat nog af te geven. Maar niemand in de straat te bekennen – wie komt er nu met zo'n weer ook buiten? Dus ging hij naar het enige huis dat hij een beetje verder zag staan en belde aan. Niemand kwam opendoen. Dan maar opnieuw bellen en nog eens bellen – maar niemand deed open. Toch aarzelde hij om weg te gaan, hij ging langs opzij kijken, ging dan terug naar de deur en bonkte dan luid met z'n vuist op de deur, belde opnieuw, bokte dan terug op de deur. En dan ging de deur langzaam open. Een oud vrouwtje, die er niet zo goed uitzag, stond in de deuropening en vroeg: "Wat kan ik voor je doen, ventje?" Met stralende ogen en een brede glimlach antwoordde ons broertje: "Sorry dat ik u gestoord heb, mevrouw, maar ik wou u alleen maar vertellen dat Jehovah God echt van je houdt en ik ben tot bij u gekomen om mijn allerlaatste traktaat af te kunnen geven dat je alles zal vertellen over Jehovah God en zijn grote liefde voor ons". Daarna gaf hij het traktaat af en ging verder. Ze kon hem nog net zeggen: "Dank je wel ventje en Moge God je zegenen!" De zondag daarop is vader de voorzitter van de openbare lezing, maar toen hij de spreker had aangekondigd en deze op het podium kwam, stond daar achter in de Koninkrijkszaal een oudere dame die ongevraagd het woord nam. Met stralende ogen vertelde zij aan het gehoor: "Niemand kent me hier en ik ben hier ook nooit eerder geweest. Weet je, tot op vorige zondag noemde ik mezelf zelfs geen christen. Mijn echtgenoot is onlangs gestorven, waardoor ik volledig alleen en verloren achterbleef. Vorige zondag was het zo'n koude, kille dag, met zware regenvlagen, en besloot ik dat er geen enkele reden voor me was om verder te leven. Dus nam ik een sterke koord en een stoel en bond de koord aan een balk van het plafond in de trapzaal, terwijl ik de lus rond mijn nek deed. Zo stond ik, heel eenzaam en ontredderd, op de stoel toen er plots luid aan de deur gebeld werd. Ik dacht – ik wacht een minuut en dan gaan die wel vanzelf weg. Maar het bellen bleef duren en werd er zelfs luid op de deur geklopt en nog eens gebeld, en nog eens. Ik vroeg me af wie dat zou kunnen zijn, wie er mij nu nog zou willen bezoeken. Ik kwam dus van de stoel af en ging naar de deur, terwijl het bellen en kloppen al maar luider werd. En geloof me of niet, toen ik de deur opende, stond daar zo'n schattig jong ventje die me met stralende ogen en een brede glimlach aankeek. En de paar eenvoudige woorden 'Jehovah God houdt echt van je' die hij tot me zei, straalde zo'n warmte uit dat het me terug deed nadenken over de waarde van het leven. Hij gaf me dit traktaat dat ik nu in mijn hand houdt. En terwijl dat ventje terug in de koude, natte donkerheid van de straat verdween, begon ik langzaam dat traktaat te lezen. Daarna keerde ik terug naar de trapzaal en nam de koord weg – ik zou ze toch niet meer nodig hebben. En zoals u kunt merken, ben ik nu terug een gelukkige oude dame die uw God Jehovah wil dienen. Ik heb dit adres op het traktaat gevonden en ik hield er aan om dat moedige kereltje dat net op tijd kwam om mijn leven te redden, persoonlijk te bedanken"….. Een mooie combinatie – regen – volharding in onze opdracht – geloof – de uitwerking van het traktaat – engelen aan het werk! Voorwaar een bewijs dat we Jehovah's kracht nooit mogen onderschatten als we zijn werk doen. Blij dat we zulke mooie dingen mogen delen met onze vrienden.
| ||
|
gratis boekenlegger voor "Keep Yourselves in God's Love"
http://ministryideaz.com/shopexd.asp?id=352